ONTMOET ONZE Berggids:
Emanuel Geofrey Mbuya

Ik ben geboren in Arusha in een dorp genaamd Sanawari, waar mijn ouders woonden voordat ze teruggingen naar het kleine dorpje Msea in Marangu toen ik nog maar twee jaar oud was. Vanaf mijn zesde ging ik naar de Marimeni Primary School totdat ik in 1997 slaagde voor het examen dat nodig was om naar de Mwika Secondary School te gaan, waar ik bleef tot 2001. Op de leeftijd van 15 jaar, toen ik nog in het secundair onderwijs zat, mijn vader had een ongelukkig ongeluk. In die tijd kon ik mijn schoolgeld niet betalen, maar ik was vastbesloten om niet met de middelbare school te stoppen omdat ik mezelf wilde blijven dwingen om te studeren. In plaats daarvan probeerde ik een manier te vinden om het schoolgeld te bekostigen, aangezien mijn vader nog steeds in het ziekenhuis lag om zijn ziekenhuisgeld te betalen.

Om dit probleem op te lossen, besloot ik mijn oom, een berggids, te ontmoeten en hem te vragen of ik de Kilimanjaro tijdens mijn vakantie met hem mocht beklimmen, en hij stemde toe. Mijn moeder weigerde echter, omdat ze zei dat ik te jong was, en ondanks het feit dat ze enkele familieleden had gevraagd haar te overtuigen, weigerde ze nog steeds. Toch besloot ik zonder haar toestemming de berg op te gaan via de Machame-route. Dit was heel, heel zwaar. Ik was jong en in die tijd was er geen beperking op het gewicht dat een drager mocht dragen - soms was dit meer dan 30 kg. Gelukkig heb ik deze trektocht kunnen voltooien en ben ik veilig teruggekomen. Toen ik thuiskwam, huilde mijn moeder toen ze zag hoe moe ik was.

Uiteindelijk gaf ze toe en accepteerde ze dat ik de berg moest blijven beklimmen. Verdere trektochten tijdens de schoolvakanties hielpen me om genoeg geld te verdienen om de ziekenhuiskosten van mijn vader te betalen. Het hielp me ook om mijn schoolgeld te betalen.

Toen ik in de vierde klas van de middelbare school zat, ontmoette ik een Duitse vrouw in een van de trekkinggroepen die vroeg waarom ik dit zware werk op zo'n jonge leeftijd deed. Toen ik haar uitlegde dat ik dit werk moest doen om wat geld voor mijn schoolgeld te krijgen, was ze zo verdrietig en aan het einde van de reis stond ze erop mijn schoolgeld en de rest van de ziekenhuisrekening van mijn vader te betalen. Hij had een operatie ondergaan, die ik kon betalen dankzij de hulp die ik kreeg van de Duitse gast. Nadat ik de middelbare school had afgerond, heb ik geen verdere opleiding gevolgd, maar ben in plaats daarvan naar Arusha gegaan om een andere baan te zoeken. Dit was niet gemakkelijk, dus besloot ik een ander familielid in Arusha te zoeken die ook een gids was. Met zijn hulp ben ik in 2003 weer gaan wandelen als drager.

Ik heb genoeg geld gespaard voor de kosten om in 2004/2005 naar het Mount Meru Wildlife College te gaan. Daarna hoorde ik dat er een training werd gegeven in het Kilimanjaro National Park, en het lukte me om daar aan deel te nemen. Gelukkig werd ik gekozen als berggids en slaagde ik in 2006 voor de opleiding. Dat is mijn verhaal over hoe ik berggids ben geworden. Sindsdien heb ik met veel verschillende, kleine bedrijven gewerkt, maar toen besloot ik me aan te sluiten bij Easy Travel en Tours omdat het een bedrijf is dat zijn bemanning uitzonderlijk goed behandelt en ze ook heel goed betaalt in vergelijking met de bedrijven waarmee ik eerder had gewerkt. Ik ben er trots op berggids te zijn voor Easy Travel en Tours.