Ngorongoro-krater

Vaak de 'Garden of Eden' genoemd - de Ngorongoro-krater is een waar paradijs voor veel dieren. Het is ook essentieel voor de wereldwijde biodiversiteit, omdat het zeer bedreigde diersoorten zoals neushoorns herbergt.

Bovendien heeft Ngorongoro ook een hoge concentratie dieren en wordt het beschouwd als 's werelds grootste ongevulde vulkanische caldera.

Ngorongoro werd verondersteld ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden te zijn gevormd uit een grote actieve vulkaan waarvan de kegel na een grote uitbarsting naar binnen was ingestort.

Hierdoor was de huidige uitgestrekte, ononderbroken caldera overgebleven als het belangrijkste overblijfsel.

De meeste dieren in het wild kunnen de krater niet verlaten vanwege de steilheid. Dit is de reden waarom er veel dieren in het wild zijn in Ngorongoro.

Veel dieren in de Ngorongoro-krater zaten vast nadat ze waren afgedaald en konden er nooit meer uitkomen vanwege de steilheid van de helling, waardoor ze zich binnenin vermenigvuldigden.

Het Ngorongoro Conservation Area, waar de Ngorongoro-krater zich bevindt, is een multifunctionele zone die volledige bescherming van dieren in het wild combineert met traditionele Maasai-veehouders, die de weidegronden delen met vlaktes.

Hoewel alle grote dieren gemakkelijk te zien zijn in de krater, behoren giraffen daar niet toe vanwege de steile afdaling van de krater.

In 2020 zijn er slechts 65 tot 75 leeuwen te zien op de kraterbodem, met ongeveer acht troep. De afnemende aantallen zijn te wijten aan verlies van leefgebied en conflicten tussen mens en roofdier.

Ngorongoro werd in 1959 opgericht als een gebied met meervoudig landgebruik. Dit is waar dieren in het wild samenleven met semi-nomadische Maasai-veehouders die werken aan het traditionele grazen van vee.